لطفا همدیگر را دوست داشته باشیم! حتی به اندازه ی سر ِ سوزن!
میدانم! ما همه چیز دانیم. رفتارهای ما عیب و نقص ندارد. همیشه حق با ماست و قرار نیست کسی از ما برنجد و "چیزی در دل ِ ما نیست" . میدانم! سر ِ ما خیلی شلوغ است. در زندگی ِ خودمان هزار و یک بدبختی داریم. خیلی که کار کنیم همین خواهر خودمان، پدرو مادرمان ، همسرمان ، دوست صمیمی مان را راضی نگه داریم ، بیشتر از این از عهده ی ما بر نمی آید! میدانم! حالمان خوب نیست. دیگران همیشه باید ما را درک کنند. اصلا اگر خود ِ آن طرف هم به جای ما بود الان خودکشی میکرد ، چه رسد به رفتار صحیح ِ اجتماعی. میدانم!...
ولی بیایید باور کنیم که همین حال ِ بدمان هم از رفتارها و بازخوردهای اجتماعیمان منشا میگیرد. از سرد "سلام" کردن هایمان. از نیم ساعت سر قرار دیر رفتن ها و نیم ساعت سر قرار معطل شدن هایمان...
دیگران به اندازه ی وقتی که برای صحبت با ما میگذارند در زندگی ما شریکند. اینکه یک نفر برای دیدن ما خودش را به آب و آتش میزند و برنامه میچیند و هی پیام میدهد که "کی فلان جا هستین؟" نشان میدهد که ما برایش مهم ایم. حالا چون آن آدم برای ما مهم نیست حق نداریم یهو آن روز برنامه هایمان را بهم بزنیم و بعد بگوییم "حالا مگه چی شده؟! فردا بیا !"
اینکه یک نفر با لبخند به سراغ ما می آید و دستش را میگذارد روی دستمان و میگوید "اوضاع احوال چطوره؟!" دلیل بر سرخوش بودن و بیکار بودنش نیست! پس انقدر راحت نگوییم "میگذره!" و دستمان را از زیر دستش بکشیم و برخیزیم!
... اصلا در همین دنیای مجازی! اینکه یک نفر باکلی انرژی مثبت به سراغمان می آید ، دلیل بر این نمیشود که زندگی خودش روی غلتکی با محیط ِ 1000 متر چرخ میخورد! یعنی دوست دارد حال ِ ما را خوش ببیند! پس حالش را ناخوش نخواهیم!
گاهی گذشتن از کنار ِ آدمهای بی اهمیت ِ زندگیمان برای ِ اجتماع گران تمام میشود. گاهی ما باعث میشویم یک نفر به جمع ِ بی تفاوت های دنیا اضافه شود! گاهی...
+نگارنده خود شامل ِ این ماست و متاسفانه خودش گاهی به طرز چندش آوری "بی تفاوت" میشود! گفتم که تصوری غیر از این نداشته باشید!
++ کامنتها فقط به احترام شما باز است. ورنه این روزها دلم کامنت ِ بسته میخواهد! (اگه هر پستی غیر از این بود 100% بسته بودمش!! :دی )
+++ مصرع ِ نفیس ِ پست!!!:
حال ِ دل با تو گفتنم هوس است! (بعله!)
"حضرت ِ حافظ"